Γηρασμένη νιότη...

αχ, οργισμένη νιότη μου,

πως χάθηκες;
με τα ελεεινά σου γηρατειά...
νωρίς εξαφανίστηκες...
εσύ γλυκιά μου νιότη
ανόρεκτη για έρωτα
αδύναμη για μάχη
αχ, αφελή μου νιότη                              ...

σε πρόδωσε μια τσούλα κοινωνία
αγία αυτή που το κορμί της πούλησε
τσούλα αυτή που την ψυχή της δίνει
και ο νταβατζής με νέους/γέρους κονομά...
με αυτή την γηρασμένη αίσθηση
βαδίζεις σκυθρωπή, μια νέα, μια γριά
παρηκμασμένη και άβουλη...
μην καταλήξεις νιότη μου
σαν εκείνη την γριά, την τσούλα κοινωνία
τον νταβατζή εκείνον σκότωσε, που την ψυχή σου την πουλά...

                                                                               Μ.Σ. (22/7/16)