Πότε ισχύει το Σύνταγμα μιας χώρας και η Λαϊκή Κυριαρχία για την ΕΕ

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Δίκαιο είναι» «τό τοῦ κρείττονος συμφέρον», (Θρασύμαχος 459-400 π.Χ)

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα του Ισπανού... πρωθυπουργού Ραχόϊ, πήρε ξεκάθαρη θέση χαρακτηρίζοντας το προχθεσινό δημοψήφισμα στην Καταλονία παράνομο και προειδοποιώντας(εκβιάζοντας) παράλληλα τους Καταλονούς ότι αν γινόταν νόμιμο το αποτέλεσμα υπέρ της ανεξαρτησίας τότε αυτό θα σήμαινε ότι και η συγκεκριμένη επικράτεια θα βρισκόταν εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με λίγα λόγια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικαλέστηκε το ισπανικό Σύνταγμα το οποίο απαγορεύει οποιοδήποτε δημοψήφισμα για απόσχιση μέρους της ισπανικής επικράτειας. Σύμφωνα με πολλούς Ελληνες συνταγματολόγους, από το 2009 μέχρι σήμερα, με την ευχή μάλιστα της ΕΕ, βιώνουμε στη χώρα μας μια πορεία παραβίασης του συντάγματός μας, όπου η λαϊκή κυριαρχία, η οποία αποτελεί τη βάση του πολιτεύματος (άρθρο 1 του Συντάγματος) υποκαθίσταται στην πράξη από την (επί)κυριαρχία της τριαρχίας των δανειστών. Ταυτόχρονα παραβιάζονται συστηματικά επιμέρους συνταγματικές διατάξεις, π.χ. με την έκδοση πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και την επιβολή πολιτικών επιστρατεύσεων, χωρίς να συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις (των άρθρων 44 παρ. 1 και 22 παρ. 4 του Συντάγματος αντίστοιχα), με την ισοπέδωση του κοινωνικού δικαιώματος για δίκαια αμειβόμενη εργασία (άρθρο 22 παρ. 1 Συντ.), με την επιβολή φόρων σε πρόσωπα στερούμενα φοροδοτικής ικανότητας κατά παράβαση του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος κ.ά

Ας αφήσουμε λοιπόν τη μικρή χρεοκοπημένη Ελλάδα και ας πάμε στο διεθνές δίκαιο. Πότε είναι νόμιμη η προσπάθεια δημιουργίας ενός αυτόνομου και ανεξάρτητου κράτους;

Τον Ιούνιο του 1991 και μετά από ένα δημοψήφισμα, προκήρυξαν οι Σλοβένοι την ανεξαρτησία τους. Ο πρώτος που τους επισκέφτηκε ήταν ο Γερμανός Υπουργός Εξωτερικών κ Γκένσερ, ο οποίος, αντί να προσπαθήσει να τους πείσει ότι η ΕΕ στηρίχτηκε στη λογική του «Ισχύς εν τη ενώσει» και πως εάν σε μερικά χρόνια ήθελαν να μπουν στην ΕΕ θα ήταν καλύτερα και για τους ίδιους να μπουν στην ΕΕ ως μια μεγάλη δύναμη (Γιουγκοσλαβία) και όχι ως μια μικρή χώρα 2 000 000, τους ενεθάρρυνε στην απόσχιση και αμέσως ανεγνώρισε το δημοψήφισμα. Εφτά μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1992, αναγνώρισε και η ΕΕ επισήμως την ανεξαρτησία της Σλοβενίας, μια ενέργεια που αποτέλεσε το έναυσμα-ντόμινο για ότι επακολούθησε στον επερχόμενο εμφύλιο.

Το 1988 προκήρυξαν οι Παλαιστίνιοι τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους στα μέρη που ζούσαν εδώ και χιλιετίες. Η ΕΕ, υποκύπτοντας στις πιέσεις του Ισραήλ και των ΗΠΑ, αρνείται μέχρι σήμερα να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Παλαιστίνης. Το ίδιο συμβαίνει και στο θέμα της ανεξαρτησίας της Κριμαίας

Το ερώτημα του γιατί αυτό που ήταν νόμιμο στην περίπτωση της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας ή της επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα άλλων κρατών( Ιράκ, Λιβύη, Συρία με τις ολέθριες συνέπειες) δεν είναι νόμιμο στην Παλαιστίνη, στην Κριμαία και στην Καταλονία;

Την απάντηση μας τη δίνει ο σοφιστής Θρασύμαχος: «δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρού».

Δικαιοσύνη και λαϊκή Κυριαρχία έχει όποιος έχει τη δύναμη (οικονομική και όπλων) να την διεκδικήσει. Τα υπόλοιπα είναι στάχτη στα μάτια των αφελών.