Tα δημοσιευμένα άρθρα εκφράζουν τις προσωπικές θέσεις και αντιλήψεις των συντακτών τους και δεν αποτελούν την επίσημη θέση του παρόντος Ιστολογίου.
Δημοσιεύματα με απρεπείς λέξεις ή εκφράσεις δεν δημοσιεύονται και ανάλογα σχόλια διαγράφονται χωρίς την παραμικρή πρόθεση λογοκρισίας.



Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Πόσο Κοινή και Ρεαλιστική μπορεί να είναι η «Κοινή μας Μοίρα»;

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Με αφορμή την απογοητευτική, για τους ευρωπαίους ηγέτες, επίσκεψη του “Amerika First” προέδρου των ΗΠΑ στην Ευρώπη, η απάντηση της αληθινής ηγέτιδας της Ευρώπης, της κας Μέρκελ, ήταν:
«εμείς οι ευρωπαίοι θα πρέπει επιτέλους να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας».



Αλήθεια, πόσο κοινή είναι η μοίρα όλων των ευρωπαίων; Πόσο κοινή μπορεί να είναι η μοίρα λαών από 28 χώρες, με 24 διαφορετικές γλώσσες, με τουλάχιστον άλλες τόσες κουλτούρες και μοναδικό «Κοινό Δεσμό» μια τυπική συμφωνία ή συμμαχία που υπέγραψαν κάποιοι σε ένα γραφείο και μακριά απ’ τα μάτια του λαού, για «Δυνάμει Κοινή Μοίρα»(ΕΕ & ΝΑΤΟ), που ακόμη και ένας αφελής και φανατικός ευρωλάτρης, δεν την βλέπει πια παρά μόνο στα χαρτιά;



Που και πότε στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους υπήρξε «Κοινή Μοίρα», διαφορετικών λαών δίχως κάποιον ισχυρό «Κοινό Δεσμό» πέρα από συμφωνίες και λυκο-συμμαχίες;



Που και πότε στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους υπήρξαν ισχυρότεροι «Κοινοί Δεσμοί», από τους, κατά τον Ηρόδοτο «Ομαιμον, Ομόγλωσσον, Ομόθρησκον και Ομότροπον» (ίδιο αίμα-ίδια γλώσσα-ίδια θρησκεία και ίδια ήθη & έθιμα), των Ελλήνων του 5ου π.Χ αιώνα, και όμως ούτε αυτοί δεν στάθηκαν τόσο ισχυροί για να αποτρέψουν τους αδύναμους «συμμάχους»(βλέπε Μήλιους, και άλλους) από τον εξευτελισμό και τον εξανδραποδισμό από τις ηγέτιδες δυνάμεις των ομόφυλων Αθηναίων και Σπαρτιατών.

Οι λυκοσυμμαχίες των ομόθρησκων, ομόγλωσσων, όμαιμων και ομότροπων Αράβων, αλλά και των Ισπανόφωνων, Αγγλόφωνων και Γερμανόφωνων είναι ενδεικτικές της «Κοινής Μοίρας», κρατικών οντοτήτων με διαφορετικά οικονομικά συμφέροντα. Όταν οι «Αδελφοί Αυστριακοί» αρνήθιηκαν να συμμαχήσουν με τον Μπίσμαρκ ενάντια στους Γάλλους, εκείνος συμμάχησε με τους αιώνιους εχθρούς του, τους Ιταλούς και διέλυσε τον αυστριακό στρατό μπαίνοντας πανηγυρικά στη Βιέννη για να τους πει «ήρθα σαν αδερφός για να κάνουμε Realpolitik”». Αυτό λέγεται «Κοινή Μοίρα» αλά γερμανικά.



Εδώ και μήνες, οι οικονομικές εφημερίδες της Γερμανίας έχουν πάψει να ασχολούνται με το ελληνικό πρόβλημα γιατί βλέπουν ότι η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης. Με ένα χρέος που ξεπέρασε ήδη τα 2 (δύο) τρισεκατομμύρια και με βιομηχανικά προίόντα 30% ακριβότερα από τα γερμανικά, η μοναδική πραγματική λύση(σύμφωνα με πολλούς γερμανούς αναλυτές) είναι η επιστροφή στη λιρέτα ή σε άνα διπλό νόμισμα.

Πόσο «Κοινή» μπορεί να είναι η «Μοίρα των Νοτιοευρωπαίων και των Γερμανών, όταν η Γερμανία, ακόμη και όταν δανείζεται κερδίζει, αφού όλοι oi eyrvpa;ioi καταθέτουν τα χρήματά τους στη Γερμανία ή αγοράζουν ομόλογα του γερμανικού δημοσίου για να σιγουρέψουν τα χρήματά τους και όχι για να κερδίσουν. Που και πότε έχει συμβεί κάτι τέτοιο στο παρελθόν; Πώς να μην έχει ένα τόσο τεράστιο πλεόνασμα ρεκόρ, όταν το κοινό νόμισμα με τις σχεδόν χρεοκοπημένες χώρες του Νότου είναι, συγκριτικά με το οικονομικό δυναμικό της τόσο υποτιμημένο;

Εάν π.χ. η Γερμανία δεν συμμετείχε στην Ευρωζώνη αλλά παρέμενε στο Μάρκο, σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα, ένα Γερμανικό Μάρκο θα είχε αξία ίση με 1,5 ευρώ και 1,20 δολάρια και ένα αυτοκίνητο Fiat, Seat Renault, θα κόστιζε πολύ-πολύ λιγότερο από ένα Golf της ίδιας κατηγορίας.



Πόσο «Κοινή» μπορεί να είναι η «Μοίρα», όχι απλώς των Γερμανών με τους Ελληνες, αλλά ακόμη και των 82 εκατομμυρίων Γερμανών στο σύνολό τους, όταν μέσα στην ίδια τη Γερμανία δεν έχουν όλοι, όχι απλώς το ίδιο, αλλά ούτε καν μερίδιο από τον τεράστιο πλούτο που συσωρεύτηκε τα τελευταία χρόνια;



Με λίγα λόγια, η Ευρωζώνη αποδείχτηκε για λίγους Γερμανούς το «Αγιο Δισκοπότηρο», που μάταια έψαχναν οι Ναζί στην έρημο της Σαχάρας και για τους Νοτιοευρωπαίους, η «Κόλαση».



Ενας Αγγλος(Λοκ)είχε πει «κόλαση είναι η αλήθεια που διαπιστώνεται αργά» και ένας Γερμανός(Νίτσε) «μια μεγάλη αλήθεια πρέπει να είναι αντικείμενο κριτικής και όχι λατρείας». Δυστυχώς, οι περισσότεροι Ελληνες, που πίστεψαν στη μεγάλη αλήθεια την «Ευρώπη μας», ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν ένα ευρώ στην τράπεζα, ούτε καν στην τσέπη τους μετά τις 5 κάθε μήνα, είναι Ευρωλάτρες. Όταν διαπιστώσουν την Αλήθεια, θα είναι ήδη στην Κόλαση


Δεν υπάρχουν σχόλια: