Ποιος έβαλε «τάξη» στις ΜΚΟ κ. Παπανδρέου!

Γράφει ο ΑλέξανδροςΠιστοφίδης

Σ’ αυτή τη χώρα, κάποιοι, μπορούν να λένε οτιδήποτε, ακόμη και μέσα στο κοινοβούλιο, δίχως τον κίνδυνο να διαψευστούν, πόσο μάλλον να...
γελοιοποιηθούν, αφού κανείς, ή σχεδόν κανείς, από τα σαΐνια της ενημέρωσης δε θα καθίσει, για ευνόητους λόγους, να το ψάξει.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο του κ. Γ. Παπανδρέου, αναφέρει ότι την περίοδο κατά την οποία ηγείτο του ΥΠΕΞ, ο Γιώργος Παπανδρέου, με δική του πρωτοβουλία, «όχι μόνον τέθηκε τέλος σε ένα καθεστώς που αξιολογούσε τις ΜΚΟ χωρίς καθορισμένα κριτήρια και ανοιχτές διαδικασίες, αλλά και προωθήθηκε συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο το οποίο διέπει έκτοτε ό,τι αφορά τις ΜΚΟ».

Για όσους ξέρουν, μέχρι το 1999, την εποχή δηλαδή που Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο κ. Παπανδρέου, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) στην Ελλάδα δεν ήταν περισσότερες από τα δάχτυλα του ενός χεριού (ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα  και άλλες δύο ή τρεις)

Όταν το 1998, κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού του 1999, μπήκε στον Προϋπολογισμό του Υπουργείου Εξωτερικών ένα κονδύλι 60 εκατομμυρίων δολαρίων ως ετήσια Hellenic Aid για τις αναπτυσσόμενες χώρες, πέρασε απαρατήρητο ακόμη και από βουλευτές της αντιπολίτευσης Οι «μεγαλοδημοσιογράφοι», έβρισκαν πολύ πιο γαργαλιστική είδηση το κονδύλι του προϋπολογισμού για το χαρτί τουαλέτας των δημοσίων υπηρεσιών, που ήταν 40 εκατομμύρια δραχμές, όχι δολάρια. Μόνο οι “παροικούντες την Ιερουσαλήμ”, έμαθαν ότι απ’ το 1999 και σε ετήσια βάση, η χώρα μας, ως νέο μέλος της Επιτροπής Αναπτυξιακής Βοήθειας (Development Assistance Committee - DAC) του ΟΟΣΑ, όφειλε να διαθέτει κάθε χρόνο ένα ποσοστό του ΑΕΠ «με σκοπό την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης στις αναπτυσσόμενες χώρες, μεταξύ των οποίων ήταν και είναι: Αλβανία, Σερβία, ΠΓΔΜ ,Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Ουκρανία, Παλαιστινιακή Αρχή, Συρία, Τουρκία, Ιράκ, κ.λ.π.. Το σκεπτικό της εισόδου της χώρας μας στο γκρουπ των ανεπτυγμένων χωρών δεν το γνωρίζω. Το γνωρίζει σίγουρα ο τότε Υπουργός εξωτερικών κος Παπανδρέου. Tη διάθεση ή καλύτερα το μοίρασμα των κονδυλίων της Hellenic Aid το ανέλαβε, μια «ανεξάρτητη» (για να μην ελέγχεται) ως συνήθως «Αρχή», η «Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (Υ.Δ.Α.Σ.) του Υπουργείου Εξωτερικών». Η ίδια «ανεξάρτητη αρχή», ανέλαβε να δημιουργήσει και ένα «Μητρώο» των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων(ΜΚΟ) καθώς και τους κανόνες που θα διέπουν τις ΜΚΟ. Αυτή η Αναπτυξιακή Βοήθεια των 60 εκατομμυρίων δολαρίων έγινε η αφορμή να φυτρώνουν οι ΜΚΟ σαν τα μανιτάρια. Αυτή η «ανεξάρτητη» αρχή που δημιουργήθηκε από τον κο Παπανδρέου αποφάσισε ότι η διαχείριση των χρημάτων θα γινόταν μέσω ΜΚΟ, αυτή καθόρισε τα κριτήρια συμμετοχής, η ίδια καθόρισε ποιες θα μπουν στο Μητρώο και η ίδια αποφάσιζε ποια θα πάρει ρήματα. Αρα, όλες οι δικαιολογίες του κ. Παπανδρέου και του συμβούλου, του κ. Ρόντου, ότι «επανειλημμένα είχε θέσει το θέμα αλλαγής του θεσμικού πλαισίου και υιοθέτησης της εμπειρίας άλλων χωρών για την ύπαρξη αποτελεσματικού ανεξάρτητου μηχανισμού ελέγχου της υλοποίησης του έργου των ΜΚΟ χωρίς όμως να βρει ανταπόκριση», είναι γελοίες. Πριν απ’ αυτούς δεν υπήρχε τίποτα.

Ενας πρώην συμφοιτητής μου ο οποίος εργαζόταν στο ΥΠΕΘΟ και γνώριζε ότι για δέκα χρόνια εργαζόμουν σε ένα γερμανικό Μουσείο Εθνολογίας και ήμουν συνεργάτης της ΜΚΟ- «Bremen Overseas Research and Development Association» (BORDA), στην οποία συμμετείχε το Μουσείο, με ενημέρωσε το 1998 για μια ανοιχτή ενημερωτική συνάντηση της (Υ.Δ.Α.Σ) στο υπόγειο του Υπουργείου Εξωτερικών.

Με την αφέλεια του έλληνα που έλειπε 22 χρόνια, πήγα να ενημερωθώ για το “Πρόγραμμα DAC” και τις προϋποθέσεις συμμετοχής. Η πείρα μου και το γεγονός ότι την εποχή εκείνη είχα δημιουργήσει μια ομάδα με αφρικανούς φοιτητές για πιθανές συνεργασίες με τις χώρες τους, δεν ήταν αρκετά στοιχεία για να μου επιτραπεί η συμμετοχή στην ημερίδα ή ήταν ίσως υπεραρκετά για να μη μου επιτρέψουν την είσοδο σε μια υποτιθέμενη ανοιχτή ημερίδα. Όταν είδα κάποιους συμμετέχοντες που τους ήξερα εξ όψεως από το γνωστό στέκι Dolce (σημερινό Φίλιο) επί της Σκουφά, της γνωστής ομάδας γύρω από το Πασόκ και από ένα συνέδριο του 85 στη Χάλκη «Στο νησί της ειρήνης και της φιλίας των νέων», που ήμουν καλεσμένος από τη Νέα Γενιά, ως εκπρόσωπος του Μουσείου και μέλος της Διεθνούς Οργάνωσης Νέας Μουσειολογίας( ΜΙΝΟΜ) κατάλαβα ότι δεν είχε κανένα νόημα να συνεχίσω.

Γι’ αυτούς που δεν ξέρουν, η Ελλάδα, είναι ένα τεράστιο Ναρκοπέδιο. Για εκείνους που ξέρουν και που ανήκουν σε καλές παρέες, είναι ένας άγιος τόπος ευκαιριών εύκολου πλουτισμού και θα είναι και στο μέλλον, για όσο καιρό τουλάχιστον παραμένουν οι ίδιες δομές και οι ίσιοι πολιτικοί συσχετισμοί.